45. Opzoek naar een oplossing.
- mieppy
- 19 mrt
- 3 minuten om te lezen
Na mijn eerste week in het gips ben ik gisteren terug geweest naar het ziekenhuis. Ik heb loopgips gekregen voor 4 weken, met de uitleg dat ik het nog wel rustig aan moet doen aangezien de enkel waarschijnlijk nog wel gaat reageren als ik deze weer meer ga gebruiken. Het blijkt maar weer dat rustig aan doen niet echt een van mijn sterke kanten is. De volgende dag heb ik dus best wel wat gelopen en daar heb ik ’s avonds de vruchten van mogen plukken. Het was erg pijnlijk en het gips knelde zo erg dat ik een extra pijnstiller heb moeten pakken. Mezelf kennende zal dit niet de laatste keer zijn dat ik dit moet doen.
Een andere zwakke kant van mij is namelijk hulp vragen. Dit heb ik de afgelopen week al erg veel moeten doen met als gevolg dat het hele gezin aan het zuchten is als ik weer eens wat vraag. Ook is de gemoedstoestand daardoor bij sommigen laten we zeggen niet optimaal. Het is aanpassen voor iedereen inclusief mezelf. Zo zie je maar wat voor een impact het heeft als er iets gebeurt waardoor je leven (tijdelijk) veranderd.
Wat voor mij belangrijk is om te denken in oplossingen. Er staan een paar dingen vast. Ik kan voorlopig niet met de hond wandelen en ook het sporten zit er even niet in. Dus ik moet even op een andere manier zien te vinden om mijn gemoedstoestand goed te houden. Maar hoe…….
Ondanks dat ik mentaal en fysiek sterk en positief was hakt dit er toch wel in. Ik had dan ook totaal geen inspiratie voor deze blog en ben dan ook maar gewoon begonnen met schrijven. Niet dat ik me nu depressief voel of zo maar ik vraag me wel af wanneer het me mee gaat zitten. Maar om het even positief om te zetten: het is even 4 weken doorkomen en dan weer alles oppakken. Er zal toch wel weer een les in zitten denk ik.
Wat is nu de les die ik hieruit kan halen? Dat is toch wel dat ik goed voor mezelf moet blijven zorgen. Ik doe veel voor mijn gezin en zorg dat de dagelijkse dingen gedaan worden. Langzaamaan wordt de zelfzorg dan toch weer een stukje minder. Ik word nu wel echt met mijn neus op de feiten gedrukt want als ik niet genoeg met mijn enkel omhoog ga zitten wordt die dik en gaat het gips weer knellen. Terwijl ik dit typ voel ik het gips weer knellen omdat ik vanmorgen dus alweer van alles heb gedaan. Niet dat ik denk dat ik nu ineens heel goed stil kan zitten hoor, het zit nu eenmaal niet in de aard van het beestje. Als ik het zo bedenk is het misschien wel tijd om mijn boekenkast in te duiken om te kijken of ik nog wat leuke boeken heb staan die me inspireren. Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb.
Ik voel me ineens weer geïnspireerd om wat te gaan doen. Ik moet toegeven dat ik de laatste tijd ook niet veel zin had om iets te doen. Eigenlijk had ik dus gewoon even een zetje nodig om weer wat aan zelfzorg te gaan doen. Ik heb nu lang genoeg niks gedaan. Dus ondanks dat ik veel moet zitten is dit voor mij misschien de oplossing om deze 4 weken door te komen zonder dat ik doordraai. Ik ga mezelf weer mentaal uitdagen!
Ik vind het wel grappig dat ik deze blog begon met geen idee wat ik ging schrijven en heel eerlijk gezegd ook helemaal geen zin, om er dan tijdens het schrijven achter te komen wat je moet gaan doen om het weer allemaal wat makkelijker te maken voor mezelf. Dus mijn advies aan jou, ga er eens voor zitten als je het even niet meer weet. Schijf op wat je denkt en wie weet kom jij er ook achter wat je te doen staat.
=xxx=
Marieke
Je kan me volgen via mijn website, Facebook en Instagram
.
Website : www.mijn-stempel.com
Instagram: https://www.instagram.com/mijn_stempel/
Commenti